Źródło: www.deon.pl
W tej modlitwie odnajdą się zarówno świeccy, jak i duchowni, prości mieszkańcy wioski, jak i zaawansowani kontemplatycy. Dzięki niej można doznać głębokiego duchowego odpoczynku, spocząć, jak Jan, przy sercu Jezusa i zacząć nowe życie.
Jezus powiedział, byśmy "czuwając, modlili się w każdym czasie". W liście do Tesaloniczan wtórował Mu św. Paweł, pisząc: "Nieustannie się módlcie". A św. Grzegorz z Nazjanzu dodał, że "dla człowieka bardziej naturalne jest modlić się niż oddychać". Czy to tylko pobożne życzenia? Idylliczne wymagania? A może zachęty do mnożenia religijnych praktyk? Czy rzeczywiście we współczesnym świecie, pełnym pośpiechu, gdy coraz mniej naturalne jest dla nas złapanie samego oddechu, możemy jeszcze sprostać tym słowom? A może je niewłaściwie interpretujemy, traktując jedynie jako heroiczne zadania dla mnichów w zamkniętych klasztorach?
Próbując znaleźć odpowiedź na te wszystkie pytania, postanowiłem napisać tekst o pewnej formie modlitwy, tak naturalnej, jak oddychanie. Tak prostej, że składa się tylko z jednego słowa. Tak zwyczajnej, że nie wymaga nauczenia się jakiejś specjalnej techniki, stosowania uciążliwego programu, który trzeba będzie siermiężnie wprowadzać w swój napięty, codzienny grafik. Ale za to przenikającej jak kropla oliwy wszystkie sfery życia, czasami nawet bez dostrzeżenia (choć nie bez wysiłku), jak i kiedy się to staje. Jest ona sercem, którym od wielu wieków oddychają chrześcijanie. W dzisiejszych czasach ponownie przeżywa swój rozkwit. Modlitwa Jezusowa, bo o niej mowa, jest kluczem do uproszczenia i zintegrowania naszego życia duchowego. Jest drogą, która się nie kończy. Chrześcijaństwo każdego z nas będzie miało sens o tyle, o ile będzie złączone z żywą relacją z Bogiem. A modlitwa Jezusowa może nam w tym pomóc...
