Ks. Henryk Bietzke został skierowany z Gdyni, jako pełnomocnik Kurii Biskupiej w Pelplinie, starającej się od kilku lat o powstanie nowej parafii w Osowie, przyłączonej do miasta Gdańska w latach 70-tych. Wcześniej grupa inicjatywna budowy kościoła w Osowie, złożona z mieszkańców pierwszego osiedla Zrzeszenia OKRĘTOWIEC: inż. Stanisława Kiborta i inż. Zygmunta Manderli oraz majstra Edmunda Felchnera, już w latach 1976-78 była w kontakcie z ks. dziekanem Janem Minetem - proboszczem Chwaszczyna oraz ks. prałatem Józefem Bigusem - proboszczem Matarni, do których należały tereny Gdańska-Osowy, z Wysoką i Barniewicami.

Jesienią 1977r. obaj proboszczowie z grupą inicjatywną w trakcie pobytu w Osowie uzgodnili wspólne wystąpienie o budowę kościoła w Osowie do władz Gdańska, a grupa inicjatywna wystąpiła o informacje o terenie dla kościoła w Osowie. Urząd Miejski w Gdańsku wskazał w 1978r. lokalizację kościoła na terenie wysypiska śmieci Sopotu, obok obecnego wiaduktu nad obwodnicą lub za torami przy przejeździe kolejowym ulicy Nowy Świat. Przygotowano wtedy odwołanie od decyzji tych lokalizacji kościoła na skraju dzielnicy Osowa wraz z propozycją nowych lokalizacji w centrum Osowy. Skierowano także pismo do Kurii w Pelplinie o przedłożenie nowej propozycji władzom. Po długim czasie Urząd Miejski w Gdańsku w 1979r. wskazał kolejne lokalizacje kościoła na linii dzielącej Osowę na północ i południe wzdłuż obecnej ulicy Pegaza.

Wybrano spośród tych lokalizacji działkę, na której stoi teraz kościół, dzięki ofiarności Marii i Józefa Wandtke, którzy wyrazili zgodę na przekazanie swego, prywatnego terenu pod budowę kościoła. Warto wspomnieć, że ojciec ofiarodawcy, św. pamięci Wojciech Wandtke, który został zamordowany w Piaśnicy podczas wojny, był inicjatorem budowy kaplicy w Osowie przed wojną i zarezerwował teren pod jego budowę. W Osowie, liczącej wtedy około 500 mieszkańców, brak było środków na szybką budowę kaplicy i plany te przerwała 

wojna.

Po wybraniu terenu pod budowę kościoła, Kuria w Pelplinie starała się zatwierdzić w Urzędzie Miejskim lokalizację działki, do której Urząd sugerował dołączenie części działki sąsiedniego właściciela, co przedłużyło formalne zatwierdzenie lokalizacji do roku 1980. Dopiero wtedy można było rozpocząć przygotowania dokumentacji architektonicznej i budowlanej, pierwszą jednak potrzebą było zbudowanie kaplicy z pomieszczeniem dla księdza i salek katechetycznych. W owym czasie bowiem katechezę dla dzieci szkolnych prowadzono przy kościołach.

Nieoficjalnie dowiedziano się, że naszym proboszczem będzie, wyznaczony przez Kurię Pelplińską, ks.mgr Henryk Bietzke - wikary parafii Serca Jezusowego w Gdyni, z którym spotkali się inż. Stanisław Kibort oraz majster Edmund Felchner oraz Jan Wandtke celem uruchomienia prac budowlanych.

W czasie historycznych strajków sierpniowych "Solidarności" w 1980r., przy braku komunikacji do Chwaszczyna i Oliwy, przyspieszono decyzję powstania parafii w Osowie nawet bez zgody władz i na ściernisku działki Józefa Wandtke odprawiono 14. września pod gołym niebem pierwszą Mszę św., w której wzięło udział około 200 osób.

Przewidując, że budowa kościoła będzie trwała przy istniejących wówczas trudnościach zwłaszcza materiałowych, latami, przystąpiono bezzwłocznie do budowy kaplicy pod kierunkiem majstra Edmunda Felchnera, za zgodą właściciela działki. Po trzech miesiącach kaplica była przygotowana do odprawienia Pasterki Bożego Narodzenia 1980r. Podczas tej Mszy św. część osób nie zmieściła się wewnątrz i stała przed otwartymi drzwiami w padającym śniegu. Kaplica służyła Parafii przez prawie 9 lat jako miejsce odprawiania mszy, nabożeństw i uroczystości religijnych, katechizacji dzieci i młodzieży, mieszkanie dla księdza proboszcza oraz zaplecze budowlane.

W kaplicy odbyły się 14. września 1982r. uroczystości poświęcenia placu budowy przez ks. bp. Mariana Przykuckiego, w sytuacji, gdy do ostatniej chwili brak było zatwierdzonej lokalizacji kościoła na planie zagospodarowania terenu i pozwolenia na jego budowę z Wydziału Wyznań Urzędu Wojewódzkiego. Proboszcz ks. Henryk Bietzke z inż. Stanisławem Kibortem udali się uprzednio do Urzędu Wojewódzkiego z interwencją i po usilnych prośbach otrzymali odpowiednie dokumenty. Dostarczyli je natychmiast do Wydziału Architektury Miasta Gdańska i uzyskali zaraz podpis architekta miasta na dezycji o zatwierdzeniu planu zagospodarowania terenu, a także najważniejsze - pozwolenie na budowę kościoła. Wszystko to na godzinę przed uroczystością poświęcenia terenu budowy.

W latach 1981-83 prowadzono ciągle prace projektowe architektury kościoła przez inż. arch. Szczepana Bauma oraz dokumentację konstrukcyjną budowli w zespole projektantów prowadzonym przez inż. Antoniego Gronka. W tym czasie najpierw wykończono kaplicę i wykonano wyposażenie pomieszczeń, a dalej prowadzono przygotowania placu budowy do rozpoczęcia prac przy kościele od wiosny 1983r. W tym celu zbudowano składy i gromadzono materiały budowlane.

Grupa inicjatywna zmieniła się, po poświęceniu placu budowy, w Komitet Budowy Kościoła pod przewodnictwem ks. Henryka Bietzke - gospodarza Parafii. Skład Komitetu: p.p. Felchner, Kreft, Wandtke, Kibort, Manderla, Miąskowska, Drewa, Szyślak, Dudka, Michalski, Zelewski, Kowalski, Groth, Dawidowski, Wojtala, Kupczak, Anusiewicz i wielu innych, którzy dorywczo działali w Komitecie.

Wiosną 1983r. ruszyły roboty ziemne i budowlane przy fundamentach kościoła, a w rurze narożnika wieży kościelnej zabetonowano dokument fundacyjny z krzyżykiem podarowanym przez Proboszcza, w obecności kilku zaledwie osób z grupy inicjatywnej i robotników. W dniu 14. września 1983r. ks. bp. Marian Przykucki dokonał uroczystego wmurowania kamienia węgielnego świątyni, w fundamenty wieży. Wszystkie prace budowlane kościoła były prowadzone pod nadzorem inż. Antoniego Gronka, a pracami budowlanymi kierował majster Edmund Felchner. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu parafian prace postępowały w szybkim tempie. Warto podkreślić, że od samego początku nie było nalegań na składanie ofiar pieniężnych, ani nie nakładano obowiązku pracy na parafian. W miarę postępu prac parafianie bez specjalnych apeli angażowali się sami w różnorakie formy pomocy w budowie i wyposażeniu kościoła.

Wielki dzień przeżyła Parafia, gdy 31. maja 1989r. w dniu srebrnego jubileuszu kapłaństwa Proboszcza Ks. Henryka Bietzke, została odprawiona w kościele pierwsza Msza św., która zwieńczyla 6. letni wysiłek budowania własnej świątyni. Uroczystościom tym przewodniczył ks. bp. Marian Przykucki z udziałem ks. bpa Andrzeja Śliwińskiego, który wygłosił homilię. Od tego czasu msze odbywały się w kościele, a kaplica pełniła funkcje zaplecza dalszej budowy oraz plebanii.

W tym czasie, 29. i 30. lipca 1989r., jednym z ważnych wydarzeń w życiu parafii było nawiedzenie kościoła przez obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Byliśmy jedyną parafią w okolicy, która mogła uroczystości peregrynacji obrazu odbyć wewnątrz świątyni; w okolicznych parafiach podobne uroczystości odbywały się na dworze. Tym maryjnym uroczystościom przewodniczył ks. bp Jan Szlaga.

W latach 1990-92 nadal prowadzono w kościele prace wyposażeniowe i wykończeniowe. W 1990r. wykonano marmurową posadzkę prezbiterium kościoła, balaski, kazalnice i mensę ołtarzową.

W roku 1991. zostają wykonane i zainstalowane w kościele nowe ławki oraz instalacja nagłośnienia świątyni.

W roku następnym ukończono marmurową posadzkę w całym kościele. W tym samym roku zamontowano na wieży kościelnej ufundowane przez p.p. Kreftów, a wykonane w Odlewni Braci Felczyńskich w Przemyślu 3 dzwony, którym nadano imiona: Maria, Franciszek i Stefan. Dzwony mają strój akustyczny toniki F-dur (czyli począwszy od największego, tony f, a i c).

W dniu 15.czerwca 1992r. ks. abp Metropolita Gdański Tadeusz Gocłowski dokonał uroczystej konsekracji swiątyni, ołtarza i dzwonów oraz poświęcił pomieszczenia biblioteki, salek katechetycznych i biura parafialnego. Dzień ten można przyjąć za dzień ukończenia budowy kościoła z głównym wyposażeniem, po prawie 10. latach od rozpoczęcia budowy. Po tym dniu były nadal prowadzone prace wykończeniowe i wyposażenie w dolnym kościele, przy tynkowaniu świątyni na zewnątrz, ocieplaniu i ogrzewaniu, poprawie nagłośnienia wnętrza oraz najbliższego otoczenia kościoła.

Warto podkreślić, że wszystkie prace budowlane i wyposażenie kościoła były zrealizowane ze środków parafii oraz darowizn, a dzięki oszczędnemu gospodarowaniu nie istnieje zadłużenie. Świadczy to o wielkiej ofiarności parafian. Komitet Budowy Kościoła w Osowie po konsekracji kościoła przemienił się w Radę Parafialną i Radę Duszpasterską Parafii.

Od zakończenia budowy w roku 1992. silnie rozwijają się stopniowo grupy ruchów Apostolstwa Świeckich w naszej Parafii. Wśród pierwszych są: Czciciele Różańca Świętego, Parafialna Grupa Charytatywna CARITAS oraz Zespół Synodalny, który zakończył działalność w 1999r. Nieco później formuje się Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Muzyczny Zespół Młodzieżowy, Akcja Katolicka, chór parafialny, schola dziecięca. Z Zespołu Synodalnego wywodzi się redakcja "Rodziny Osowskiej", biuletynu parafialnego, który obecnie wydaje Parafialny Oddział Akcji Katolickiej.

Podsumowując działalność ruchów Apostolstwa Świeckich należy wyróżnić następujące osoby: p.p. Juranek, Balk, Hoga, Różycka, Dudek, Pawłowscy, Wojtala, Owdziej, Siemińska, Knitter, Cyndeccy i wielu innych, których nie sposób wymienić. Wielką rolę w rozwoju religijnym parafian odegrały misje parafialne, coroczne rekolekcje oraz uroczystości nawiedzenia przez relikwie św. Wojciecha naszej Parafii w dniu 14. listopada 1997.roku - 1000-lecia Chrztu Gdańska.

Rozwój Parafii Chrystusa Zbawiciela w Osowie licząc od 14. września 1980r. do chwili obecnej można uznać za niezwykły, dzięki zbudowaniu pięknej świątyni oraz z uwagi na rozbudowę struktur duchowego i kulturowego formowania parafian.

"Nie lękajcie się!"wołał Jan Paweł II podczas swojej pierwszej pielgrzymki w czerwcu 1979r., a kiedy na koniec homilii na Placu Zwycięstwa w Warszawie wyrzekł te słowa: "Niech zstąpi Duch Twój - Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi - tej ziemi." - coś zaczęło zmieniać się na naszej ziemi w ostatnich 21 latach.

Powyższe wycinki z 20-letniej historii naszej Parafii oparte są na rozmowach z Proboszczem ks. kan. Henrykiem Bietzke, inż. Stanisławem Kibortem i budowniczym majstrem Edmundem Felchnerem.