zobacz zdjęcia

"Jeżeli musi być burza, trzeba iść jej naprzeciw, prędzej minie.
Kto bowiem burzę goni,
często jej umknie, kogo burza pochwyci -
wyjdzie o jedną burzę mądrzejszy"

(Władysław Krygowski)

Jak co roku, tak i w tym, byłam w Tatrach. I – choć bywam tam od kilkunastu lat – właśnie w tym roku pewne rzeczy, pewne zdarzenia, miały miejsce po raz pierwszy.

Takie właśnie są góry...
Kiedy wydaje ci się, że już je znasz, nagle całkowicie cię zaskakują.

Takie właśnie są góry...
Nieprzewidywalnie piękne. A czasem nieprzewidywalnie groźne.

Wróciłam w tym roku z Tatr z nowymi doświadczeniami.
Wróciłam z nich „o jedną burzę mądrzejsza”.
Wróciłam z zapamiętanym każdym zmysłem „uczuciem”, gdy po wyczerpującej wędrówce, kolejnym przezwyciężeniu siebie samego, stajesz w końcu na najwyższym szczycie.
Wróciłam z zapisanym gdzieś głęboko widokiem rozgwieżdżonego nieba – takiego nieba, które ujrzeć można tylko w górach w czystą, bezchmurną noc.

Wróciłam, bo „Pan nie pozwolił, by potknęła się ma noga, ani nie zdrzemnął się Ten, który mnie strzeże”...

Zapraszam do galerii zdjęć.