Źródło: www.opusdei.pl
Kościół zawsze uważał się za głosiciela, któremu powierzono zadanie przekazywania innym objawionej mu Dobrej Nowiny. Nie jest to zatem nic nowego, ale obecnie ten wymiar działalności Kościoła stanowi szczególnie pilną kwestię. Od Pawła VI po Benedykta XVI, ostatni papieże ciągle zwracali uwagę na potrzebę polepszenia sposobu przekazywania wiary innym.
Zadanie to często łączy się z „nową ewangelizacją”. W tym kontekście, Jan Paweł II stwierdził, że nie chodzi o powtórną ewangelizację, lecz o ewangelizację nową: „nową w swym zapale, w swych metodach, w swym wyrazie” (przemówienie wygłoszone do uczestników XIX Zgromadzenia CELAM w Port-au-Prince, Haiti, 9 marca, 1983). Niniejszy artykuł odnosi się w szczególności do nowości metod.
Z pewnością w dzisiejszych czasach czynniki zewnętrzne utrudniają rozprzestrzenianie się orędzia chrześcijańskiego i są to czynniki, które trudno wyeliminować na krótką metę. Jednak co do innych czynników, które leżą w zasięgu naszych możliwości, istnieją możliwości poprawy. Jeśli chcemy przekazywać innym chrześcijańskie doświadczenie wiary, przede wszystkim potrzebujemy głębokiej znajomości wiary, którą pragniemy się dzielić oraz znajomości zasad skutecznej komunikacji.
Opierając się na ostatnich ważnych dokumentach Kościoła oraz na istotnych zasadach skutecznej komunikacji, chcę przedstawić parę wskazówek. Pierwszy zestaw odnosi się do przekazywanego przesłania, kolejny do przekaziciela, a ostatni do sposobu, w jaki przesłanie jest przekazywane innym.
Przede wszystkim, treść przesłania musi mieć charakter pozytywny. Ludzie otrzymują ogromną ilość różnych informacji, wśród których ich uwagę zwracają wszelkie protesty i krytykę. Ale jeszcze bardziej wyróżniają się pozytywne inicjatywy, propozycje i działania.
Cechy przesłania
1. Pozytywne
W swoje adhortacji apostolskiej Familiaris consortio Jan Paweł II mówi, że moralność jest drogą do szczęścia, a nie serią zakazów. Ta myśl jest często podkreślana przez Benedykta XVI: Bóg daje nam wszystko i niczego nam nie zabiera; nauczanie Kościoła nie jest zbiorem ograniczeń, ale światłem, które przyjmuje się w duchu wolności.
Orędzie chrześcijańskie musi być przekazywane jako to, czym w istocie jest: wielkim „Tak!” dla wszystkich ludzi, dla życia, wolności, pokoju, rozwoju, solidarności i cnót. Aby przekazywać je skutecznie innym, sami musimy najpierw zrozumieć i doświadczyć wiary w sposób pozytywny. W tym kontekście szczególnego znaczenia nabierają słowa ówczesnego kardynała Ratzingera: „siłą, która niesie prawdę innym musi być radość, będąca jej najwyraźniejszym przejawem. Chrześcijanie powinni postawić wszystko na prawdę, którą należy przekazywać światu z radością.” Głoszenie poprzez promieniowanie radości to najbardziej pozytywna metoda, jaka istnieje...
